Mag ik je wat vragen?

Eind 2016 had ik slapeloze nachten over de start van L-IME en het opzeggen van mijn vaste baan.

Ik ben jurist, dus ik denk in ‘beren op de weg’ en vond het wegvallen van de zekerheid van een hele leuke vaste baan, met lieve collega’s en een mooi inkomen ongelofelijk spannend.

Waarom overwoog ik het dan toch? Omdat ik geloofde in ons plan, omdat ik door mijn omgeving volledig gesteund werd en omdat ik nieuwe dingen wilde leren en doen. Dingen die ik in een dienstverband waarschijnlijk nooit zo snel zou leren.

Adviezen

Ik vroeg ook aan mensen om advies natuurlijk, want dat doe je als zekerheidszoekende jurist. En ik deed vervolgens eigenwijs toch wat ik zelf vond dat er moest gebeuren.

Maar die adviezen hielpen me wel. Om het verhaal van L-IME duidelijk te krijgen, om de risico’s goed in beeld te krijgen en om aan mezelf te merken dat ik dit echt wilde. Ze gaven me het laatste zetje.

Een van de adviezen die ik kreeg was:

De advocatuur is een lastige markt en wat jullie van plan zijn is er niet. Dat kan twee dingen betekenen: of je hebt een gat in de markt gevonden, of het is al geprobeerd en er is geen enkele vraag naar. En er is maar een manier om daarachter te komen....

Praten, praten, praten

Dit advies leidde er mede toe dat onze agenda die eerste maanden gevuld werd met het voeren van gesprekken met onze beoogde klanten. Vele kantoordirecteuren, partners en ICT-managers uit de advocatuur waren bereid om met ons vrijblijvend te spreken en te schieten op onze wilde plannen. En die plannen waren misschien niet zo heel erg wild; maar wel veel te breed en te weinig concreet, zo werd ons duidelijk. Die gesprekken hielpen ons daardoor om scherper te krijgen wat we konden doen. En om daar uiteindelijk ‘producten’ aan te hangen waar daadwerkelijk vraag naar was. We pasten ons verhaal gedurende die maanden aan, aan wat de klant bleek te willen.

En dat hielp. De klant heeft immers altijd gelijk 😊. Maar inmiddels kom ik er ook achter dat lang niet iedereen het op dezelfde manier doet. Bij intake gesprekken stellen wij heel vaak een vergelijkbare vraag aan onze klant: wat wil/verwacht jouw cliënt van jou, behalve goed juridisch advies? Verwacht hij dat je bepaalde techniek gebruikt om je diensten efficiënter te maken bijvoorbeeld. En vaak is het antwoord ‘nee, daar zitten onze cliënten niet op te wachten’.
Maar slechts zelden blijkt de vervolgvraag beantwoord te kunnen worden, terwijl die toch zo voor de hand ligt: ‘hoe weet je dat dan? Heb je het hem al gevraagd?’.

Vragen, vragen, vragen

Ik durf te stellen dat wij niet gestaan hadden waar we nu staan als we niet zo ongelofelijk veel input hadden gekregen op onze ideeën over de diensten die we konden bieden. En natuurlijk was dat voor ons ook makkelijk(er) omdat we bij nul begonnen en dus niet doorstroomden in een praktijk die al jaren lang liep op de manier zoals hij liep. Maar ook met vaste klanten kan het goed zijn om eens open de vraag op tafel te leggen waar zij nou het meest mee geholpen zouden zijn qua aanpassing in jouw dienstverlening.

Deze gesprekken met de markt hielpen ons om te starten. En door te starten werd ons portfolio nog verder toegespitst door de opdrachten die we kregen. Na 1.5 jaar hebben we alle lopende en afgeronde opdrachten naast elkaar gelegd en zijn we op zoek gegaan naar de gemene deler in die opdrachten. En op basis daarvan hebben we onze website herschreven. Zodat die in lijn was met wat in de loop van de tijd ons verhaal was gaan worden. En hebben we nieuwe diensten toegevoegd, die ook in lijn lagen met die gemene deler.

Eind van het jaar zijn we drie jaar verder. En wat heb ik veel geleerd! Concrete zaken over SEO en (online) marketing bijvoorbeeld, waarvan ik altijd had gezegd dat dat niet zo aan mij besteed was, maar wat ik stiekem hartstikke leuk blijk te vinden. Over de kracht van netwerken, wat ik verstandelijk wel wist, maar wat ik nu ook echt ervaar! Maar ook hoe je kan groeien als persoon door dingen soms verkeerd te doen, door beslissingen te nemen of ‘nee’ te zeggen tegen opdrachten die ons misschien geld kosten maar waarvan we geloven dat ze niet goed zijn voor L-IME op de lange duur. En door te luisteren naar Marjan, die veel groter durft te denken dan ik. En dan kom je tot de conclusie dat ik als ‘zekerheidszoekende jurist’ prima maanden in onzekerheid kan leven. Dat ik samen met een goede partner een zaak kan opbouwen vanaf nul. Dat ik – kortom – zowaar een echte ondernemer begin te worden. En als je dan ook nog eens benaderd wordt door RTL Z, dan weet je dat je erbij hoort: de naam wordt genoemd 😉

Moraal van het verhaal

5 jaar geleden had ik je uitgelachen als je me had gezegd dat ik ooit eigen baas / ondernemer zou worden. Maar door tegen de juiste kans ja te zeggen, door naar de mensen om mij heen te luisteren, door iedereen in mijn omgeving te durven bevragen over onze plannen en door die plannen bij te durven stellen toen de opdrachtgevers daarom vroegen staan we waar we nu staan. Wat is dan de moraal van het verhaal? Sta af en toe stil en stel vragen! Zo open en zo veel mogelijk. Mensen willen graag helpen en elk antwoord brengt je weer een klein beetje verder.

Dus…. Mag ik je wat vragen?

Groetjes
Eva